برو دیگه نگام نکن

قسم به عشق عاشقای دنیا                 بهت میگم دوست دارم هوارتا

اما دیگه وقتی واسه بودن نیست       مهربونیات اصلا هم قشنگ نیست

نه من میخوام اشک تورو ببینم        نه غمهای پیرهنتو بچینم 

«مهم تویی، شرایطی که داری»   مهم نیستش چقدر منو دوست داری

وقتی که دل تنگه و غصه داره       ادم که بیشتر از یه دل نداره

بهتره که جا واسه یکی باشه      تا اینکه دل قسمت هر سه تا شه 

من که دلم اشک و غمت رو نخواست      رفتن من برات بهترین دواست

بزار واسه همیشه تو بخندی            خنده چیه؟ درغمو ببندی

حالا که کاری از دستم برمیاد          بزار دیگه دردی نشم رو دردات

بارون چشمام نم نمک به راهه          ادم که بیشتر از یه عشق نداره

عشق منو و هستی و دنیام تویی    هستی نه سخته، اخه بودی راهی

خودم میخوام کوله–ی عاشق باشم     مست گل یاس و شقایق باشم

بزار بگن دلش سیاست شقایق        دل که بسوزه اینا حرفه عاشق

تا اومدم سراغ دل تو رفتی         خودم درو بستم، تو که نبستی؟!

هر چی بوده حالا دیگه گذشته        منم میگم این دست سرنوشته

چی کار کنم دلم رضا نمیشد           دل کندن از تو و یه رویا میشد؟

رویاهای قشنگ و اب نباتی                آخرش شد به رنگ شکلاتی

سهم منم نگاه تحقیرامیز                   من موندم و مهر کنایه امیز

دیگه خدا از اون بالا نیومد                  نوری از سمت اسمون نیومد

شایدم دیگه لایق نبودم                      چشم و دلم رو بسته بودم

نه اینکه عاشقی گناهه                              قصه ما از اول اشتباهه

نه اینکه زندگیم شده جهنم        هیچکی ندید چندوقته گیج و منگم

خلاصه اینکه بودنت قشنگ نیست    این عاشقی لایق خانومیت نیست

تو این وسط همه مقصر بودن       کی بودکی بود من نبودم نیست جونم 

حرف منو بشنو بی طعنه و کنایه               فقط میخوام بگم با آه و ناله

دوست دارم به قد اسمونها                     ولی برو عزیز دل به دنیا

 بگو که برگشته ای و زنده ای                 برو دوباره و بکن زندگی

خدای من اون بالاها نشسته                 درسته که گل زیاده کاشته

اما دیگه رسم و مرامش اینه              هر کسی رو بخواد عذابش میده

اون مصرعی که گبومه داره از شعر تراژدی مونا زیدی یکی از دوستامه.